Συχνά αναπολούμε τις παλιότερες εποχές, όπου τα ΑΑ κάθονταν δίπλα στα ΑΑΑ, γεμίζοντας το κενό μεταξύ υπερπαραγωγών. Εξυπακούεται ότι πλέον η indie σκηνή σε μεγάλο βαθμό έχει αυτόν τον ρόλο, αλλά, όπως και να το πάρει κανείς, τα ΑΑ της εποχής των PS3 / Xbox 360 / Wii και πρότερα είχαν μία διαφορετική αίγλη, στην οποία φαίνεται ότι στόχευε το Steel Seed. Τουτέστιν, σε μία άλλη εποχή θα μπορούσε να στέκεται άνετα σαν μία τίμια εναλλακτική για όποιον καταευχαριστήθηκε το Prince of Persia: The Sands of Time κι ας μην ήταν στα ίδια υψηλά ποιοτικά στάνταρτ.
Οι δημιουργοί του Steel Seed δείχνουν στην εισαγωγή ταυτόχρονα το πόσο φιλόδοξοι είναι, αλλά και τους περιορισμένους πόρους που είχαν στα χέρια τους. Τα πρώτα λεπτά μπερδεύουν αρκετά, δείχνοντάς μας έναν ηλικιωμένο επιστήμονα να πραγματοποιεί μία επέμβαση στην κόρη του, την οποία θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι την έχει ακόμα και παρά τη θέλησή της. Αυτή η σκηνή διαρκεί μόλις μερικά δευτερόλεπτα και αμέσως μετά θα δούμε τη Zoe να ξυπνάει και να ανακαλύπτει ότι όλο της το σώμα είναι καλυμμένο από μία μεταλλική στολή. Επιπλέον, βρίσκεται σε ένα ξεκάθαρα sci-fi σκηνικό, γεμάτο με υπέρογκες μεταλλικές κατασκευές.
Η εισαγωγή είναι τόσο απότομη και άνευ πληροφοριών, που δεν έχουμε ιδέα αν η Zoe βρισκόταν στο σήμερα και ξύπνησε σε μία sci-fi πραγματικότητα ή απλά ήταν κάτοικος ενός εναλλακτικού σύμπαντος όπου η τεχνολογία ήταν ήδη εξελιγμένη και το περιβάλλον δυστοπικό. Εάν οι δημιουργοί ήθελα να μας περάσουν το συναίσθημα της έκπληξης, ανάλογο με αυτό που νοιώθει η Zoe όταν την βλέπουμε να ξυπνάει, το πέτυχαν αλλά για τους λάθος λόγους.
Άμεσα η πρωταγωνίστρια θα συναντήσει και το sidekick της, τον KOBY, ένα αιωρούμενο ρομπότ που κάλλιστα θα μπορούσε να αποτελεί την ιπτάμενη εκδοχή του R2D2, δίνοντάς της μία απαραίτητη συντροφιά στη διάρκεια της περιπέτειας αλλά και βοηθήματα σε gameplay όρους. Σύντομα θα μάθουμε ότι στον κόσμο έχουν επικρατήσει τα ρομπότ, με τον πατέρα της να κρατάει το μυστικό για την επαναφορά των ανθρώπων.
Η σεναριακή βάση σαφώς κοπιάρει τα Matrix, Horizon: Zero Dawn και πολλά άλλα sci-fi παρόμοιας θεματικής, δίχως όμως να προσπαθεί να φέρει κάτι το καινούριο. Τουλάχιστον, η ηθοποιός που χαρίζει τη φωνή της στη Zoe πραγματοποιεί μία τίμια προσπάθεια στη δημιουργία μίας συμπαθούς προσωπικότητας.
Η ομάδα ανάπτυξης φαίνεται ότι ήθελε απλά το σενάριο να αποτελεί ένα συνοδευτικό για το αμάλγαμα stealth και platforming που έρχεται να προσφέρει το Steel Seed. Από την αρχή το παιχνίδι στοχεύει σε ένα εκρηκτικό ξεκίνημα, με το ξύπνημα της Zoe σε αυτόν τον sci-fi κόσμο να συνοδεύεται από έντονα κυνηγητά, πάνω σε θεόρατα κτίσματα, αχανείς ορίζοντες με μεταλλικές κατασκευές, πατώματα που… πέφτουν, κτήρια που πέφτουν και ένα γιγάντιο ρομπότ που προσπαθεί να βάλει ένα τέλος στην περιπέτειά μας.
Αυτήν την έντονη εισαγωγή η Storm in a Teacup τη χειρίζεται αρκετά καλά, καταφέρνοντας να προσφέρει εντυπωσιακά σκηνικά και σφιχτοδεμένο gameplay, και ας μην είναι και το πιο ομαλό που θα δείτε στο είδος. Η συνέχεια δεν είναι τόσο εκρηκτική, αλλά και πάλι είναι εμφανής η προσπάθεια να προσφέρει μία διασκεδαστική μίξη platform και stealth.
Στο κομμάτι του stealth το gameplay αποφεύγει την αργόσυρτη εξέλιξη και την εμβάθυνση στις ρουτίνες των εχθρών ή τον σχεδιασμό περίτεχνων σχεδίων για να περάσουμε απαρατήρητοι. Η Zoe μπορεί να κάνει τα βασικά, να “γαντζωθεί” με την πλάτη σε κάθε λογής τοίχους, να προβεί σε stealth kills πίσω από οποιαδήποτε κάλυψη και σε όποιο ρομπότ κάνει το λάθος να πλησιάσει ενώ το σφύριγμα αποδεικνύεται η πιο θανατηφόρα λειτουργία ακόμα και από το πιο εξελιγμένο gadget.
Το Steel Seed είναι αυτής της σχολής των stealth παιχνιδιών, όπου και πέντε εχθροί να είναι γύρω, μόνο ένας θα έρθει να δει ποιος ήταν αυτός που σφύριξε ή βάρεσε το ντουβάρι, με τους υπόλοιπους να συνεχίζουν την πορεία τους. Για όποιον θέλει να περιπλέξει την κατάσταση, ξεκάθαρα για τη δική του ευχαρίστηση και όχι επειδή προδιαθέτει το παιχνίδι, υπάρχουν και διάφορα gadget.
Για παράδειγμα, το πέταγμα πομπών που δημιουργούν ψηφιακά χόρτα σε μικρές περιοχές όπου η Zoe είναι πρακτικά αόρατη (δεν γνωρίζουμε αν αποτελεί χιουμοριστική πινελιά των δημιουργών ή όχι αλλά σίγουρα είναι αστείο να βλέπουμε σε διάφορα σημεία των 100% μεταλλικών χτισμάτων να υπάρχουν -στην κυριολεξία- ψηφιακά χόρτα, τα οποία το παιχνίδι τα ονομάζει glitches).
Το stealth δεν είναι τίποτα περισσότερο από εντελώς τυπικό, σαν να μεταχειρίζεται το ίδιο πανομοιότυπο “template” της A.I. αυτών των stealth παιχνιδιών που δεν προσπαθούν στο ελάχιστο για την παραμικρή αληθοφανή συμπεριφορά των NPCs. Τουλάχιστον η κίνηση είναι γρήγορη, επιτρέποντάς μας να πάμε από stealth kill σε stealth kill με αρκετή ταχύτητα ώστε να μην γίνονται κουραστικά αυτά τα σημεία. Βοηθάει επίσης ότι η Zoe βρίσκεται σε καλό επίπεδο και στις μάχες εκ του σύνεγγυς, κάτι που σημαίνει ότι στην περίπτωση που οι εχθροί μας αντιληφθούν, τότε έχουμε αρκετές πιθανότητες να επιβιώσουμε.
Και εδώ η κατάσταση είναι τυπικότατη, με απλά dodges, blocks και τριπλά combos. Στο platforming τα πάει κάπως καλύτερα, με την Zoe να είναι ευκίνητη και ο χειρισμός της σε καλά επίπεδα. Τα σημεία όπου μπορούμε να σκαρφαλώσουμε είναι εμφανέστατα, αλλά έχει δοθεί μία σχετική προσοχή ώστε να υπάρχει ποικιλομορφία στα σημεία όπου πραγματοποιείται το platforming.
Συχνά διάφορες πλατφόρμες βρίσκονται σε κίνηση και απαιτείται μία κάποια προσοχή από μέρους ώστε να μην πέσουμε στο κενό. Δεν υπάρχει ποτέ ψηλή πρόκληση σε αυτά τα σημεία, αλλά δεν είναι (πάντα) και εντελώς στον αυτόματο, ωθώντας τελικά αυτό το σκέλος να είναι κάπως ευχάριστο. Ιδίως στα σημεία όπου απαιτούνται γρήγορες κινήσεις, π.χ. σε κάποιο κυνηγητό, η ομάδα ανάπτυξης έδωσε προσοχή ώστε να μεταφέρει αρκετά εντυπωσιακές καταστάσεις.
Σε γενικές γραμμές το Steel Seed είναι θα λέγαμε ο ορισμός του τυπικού action platformer “AA” επιπέδου. Μπορεί να προσφέρει πρόσκαιρα ευχάριστες καταστάσεις, κυρίως στο platforming, αλλά μέσα από ένα παντελώς γνώριμο μοτίβο. Τυπική μάχη, τυπικό platforming, τυπικό sci-fi σκηνικό και στερεοτυπικό σενάριο, ιδανικά για μία τυπική ενασχόληση με ένα βιντεοπαιχνίδι, μία τυπική μέρα.
Το Steel Seed κυκλοφορεί από τις 22/4/25 για PS5, PC και Xbox Series. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για PC με review code που λάβαμε από την Storm in a Teacup.
The post Steel Seed | Review first appeared on GameOver.
The post Steel Seed | Review appeared first on GameOver.
Οι δημιουργοί του Steel Seed δείχνουν στην εισαγωγή ταυτόχρονα το πόσο φιλόδοξοι είναι, αλλά και τους περιορισμένους πόρους που είχαν στα χέρια τους. Τα πρώτα λεπτά μπερδεύουν αρκετά, δείχνοντάς μας έναν ηλικιωμένο επιστήμονα να πραγματοποιεί μία επέμβαση στην κόρη του, την οποία θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι την έχει ακόμα και παρά τη θέλησή της. Αυτή η σκηνή διαρκεί μόλις μερικά δευτερόλεπτα και αμέσως μετά θα δούμε τη Zoe να ξυπνάει και να ανακαλύπτει ότι όλο της το σώμα είναι καλυμμένο από μία μεταλλική στολή. Επιπλέον, βρίσκεται σε ένα ξεκάθαρα sci-fi σκηνικό, γεμάτο με υπέρογκες μεταλλικές κατασκευές.
Η εισαγωγή είναι τόσο απότομη και άνευ πληροφοριών, που δεν έχουμε ιδέα αν η Zoe βρισκόταν στο σήμερα και ξύπνησε σε μία sci-fi πραγματικότητα ή απλά ήταν κάτοικος ενός εναλλακτικού σύμπαντος όπου η τεχνολογία ήταν ήδη εξελιγμένη και το περιβάλλον δυστοπικό. Εάν οι δημιουργοί ήθελα να μας περάσουν το συναίσθημα της έκπληξης, ανάλογο με αυτό που νοιώθει η Zoe όταν την βλέπουμε να ξυπνάει, το πέτυχαν αλλά για τους λάθος λόγους.
Άμεσα η πρωταγωνίστρια θα συναντήσει και το sidekick της, τον KOBY, ένα αιωρούμενο ρομπότ που κάλλιστα θα μπορούσε να αποτελεί την ιπτάμενη εκδοχή του R2D2, δίνοντάς της μία απαραίτητη συντροφιά στη διάρκεια της περιπέτειας αλλά και βοηθήματα σε gameplay όρους. Σύντομα θα μάθουμε ότι στον κόσμο έχουν επικρατήσει τα ρομπότ, με τον πατέρα της να κρατάει το μυστικό για την επαναφορά των ανθρώπων.
Η σεναριακή βάση σαφώς κοπιάρει τα Matrix, Horizon: Zero Dawn και πολλά άλλα sci-fi παρόμοιας θεματικής, δίχως όμως να προσπαθεί να φέρει κάτι το καινούριο. Τουλάχιστον, η ηθοποιός που χαρίζει τη φωνή της στη Zoe πραγματοποιεί μία τίμια προσπάθεια στη δημιουργία μίας συμπαθούς προσωπικότητας.
Η ομάδα ανάπτυξης φαίνεται ότι ήθελε απλά το σενάριο να αποτελεί ένα συνοδευτικό για το αμάλγαμα stealth και platforming που έρχεται να προσφέρει το Steel Seed. Από την αρχή το παιχνίδι στοχεύει σε ένα εκρηκτικό ξεκίνημα, με το ξύπνημα της Zoe σε αυτόν τον sci-fi κόσμο να συνοδεύεται από έντονα κυνηγητά, πάνω σε θεόρατα κτίσματα, αχανείς ορίζοντες με μεταλλικές κατασκευές, πατώματα που… πέφτουν, κτήρια που πέφτουν και ένα γιγάντιο ρομπότ που προσπαθεί να βάλει ένα τέλος στην περιπέτειά μας.
Αυτήν την έντονη εισαγωγή η Storm in a Teacup τη χειρίζεται αρκετά καλά, καταφέρνοντας να προσφέρει εντυπωσιακά σκηνικά και σφιχτοδεμένο gameplay, και ας μην είναι και το πιο ομαλό που θα δείτε στο είδος. Η συνέχεια δεν είναι τόσο εκρηκτική, αλλά και πάλι είναι εμφανής η προσπάθεια να προσφέρει μία διασκεδαστική μίξη platform και stealth.
Στο κομμάτι του stealth το gameplay αποφεύγει την αργόσυρτη εξέλιξη και την εμβάθυνση στις ρουτίνες των εχθρών ή τον σχεδιασμό περίτεχνων σχεδίων για να περάσουμε απαρατήρητοι. Η Zoe μπορεί να κάνει τα βασικά, να “γαντζωθεί” με την πλάτη σε κάθε λογής τοίχους, να προβεί σε stealth kills πίσω από οποιαδήποτε κάλυψη και σε όποιο ρομπότ κάνει το λάθος να πλησιάσει ενώ το σφύριγμα αποδεικνύεται η πιο θανατηφόρα λειτουργία ακόμα και από το πιο εξελιγμένο gadget.
Το Steel Seed είναι αυτής της σχολής των stealth παιχνιδιών, όπου και πέντε εχθροί να είναι γύρω, μόνο ένας θα έρθει να δει ποιος ήταν αυτός που σφύριξε ή βάρεσε το ντουβάρι, με τους υπόλοιπους να συνεχίζουν την πορεία τους. Για όποιον θέλει να περιπλέξει την κατάσταση, ξεκάθαρα για τη δική του ευχαρίστηση και όχι επειδή προδιαθέτει το παιχνίδι, υπάρχουν και διάφορα gadget.
Για παράδειγμα, το πέταγμα πομπών που δημιουργούν ψηφιακά χόρτα σε μικρές περιοχές όπου η Zoe είναι πρακτικά αόρατη (δεν γνωρίζουμε αν αποτελεί χιουμοριστική πινελιά των δημιουργών ή όχι αλλά σίγουρα είναι αστείο να βλέπουμε σε διάφορα σημεία των 100% μεταλλικών χτισμάτων να υπάρχουν -στην κυριολεξία- ψηφιακά χόρτα, τα οποία το παιχνίδι τα ονομάζει glitches).
Το stealth δεν είναι τίποτα περισσότερο από εντελώς τυπικό, σαν να μεταχειρίζεται το ίδιο πανομοιότυπο “template” της A.I. αυτών των stealth παιχνιδιών που δεν προσπαθούν στο ελάχιστο για την παραμικρή αληθοφανή συμπεριφορά των NPCs. Τουλάχιστον η κίνηση είναι γρήγορη, επιτρέποντάς μας να πάμε από stealth kill σε stealth kill με αρκετή ταχύτητα ώστε να μην γίνονται κουραστικά αυτά τα σημεία. Βοηθάει επίσης ότι η Zoe βρίσκεται σε καλό επίπεδο και στις μάχες εκ του σύνεγγυς, κάτι που σημαίνει ότι στην περίπτωση που οι εχθροί μας αντιληφθούν, τότε έχουμε αρκετές πιθανότητες να επιβιώσουμε.
Και εδώ η κατάσταση είναι τυπικότατη, με απλά dodges, blocks και τριπλά combos. Στο platforming τα πάει κάπως καλύτερα, με την Zoe να είναι ευκίνητη και ο χειρισμός της σε καλά επίπεδα. Τα σημεία όπου μπορούμε να σκαρφαλώσουμε είναι εμφανέστατα, αλλά έχει δοθεί μία σχετική προσοχή ώστε να υπάρχει ποικιλομορφία στα σημεία όπου πραγματοποιείται το platforming.
Συχνά διάφορες πλατφόρμες βρίσκονται σε κίνηση και απαιτείται μία κάποια προσοχή από μέρους ώστε να μην πέσουμε στο κενό. Δεν υπάρχει ποτέ ψηλή πρόκληση σε αυτά τα σημεία, αλλά δεν είναι (πάντα) και εντελώς στον αυτόματο, ωθώντας τελικά αυτό το σκέλος να είναι κάπως ευχάριστο. Ιδίως στα σημεία όπου απαιτούνται γρήγορες κινήσεις, π.χ. σε κάποιο κυνηγητό, η ομάδα ανάπτυξης έδωσε προσοχή ώστε να μεταφέρει αρκετά εντυπωσιακές καταστάσεις.
Σε γενικές γραμμές το Steel Seed είναι θα λέγαμε ο ορισμός του τυπικού action platformer “AA” επιπέδου. Μπορεί να προσφέρει πρόσκαιρα ευχάριστες καταστάσεις, κυρίως στο platforming, αλλά μέσα από ένα παντελώς γνώριμο μοτίβο. Τυπική μάχη, τυπικό platforming, τυπικό sci-fi σκηνικό και στερεοτυπικό σενάριο, ιδανικά για μία τυπική ενασχόληση με ένα βιντεοπαιχνίδι, μία τυπική μέρα.
Το Steel Seed κυκλοφορεί από τις 22/4/25 για PS5, PC και Xbox Series. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για PC με review code που λάβαμε από την Storm in a Teacup.
The post Steel Seed | Review first appeared on GameOver.
The post Steel Seed | Review appeared first on GameOver.